Herken je dat? Je hebt een fout gemaakt en op de een of andere manier vind je het moeilijk om dat toe te geven; aan jezelf, aan je omgeving. Want toegeven roept vragen op zoals “ben ik goed genoeg?” of “kan ik het wel?” of “of weet ik het wel?” … vul maar in. En die twijfels weerhielden mij om die ene zin uit te spreken: “Ik heb een fout gemaakt”.

Maar daardoor bleef de situatie in mijn hoofd spoken, ook al bespraken we de oplossingen. Dat ene element bleef onuitgesproken, in de weg zitten, en opmerkingen bracht ik daarmee in verband. Ik bleef niet alleen nadenken over de oplossingen, maar ook over de gedachte “waarom geef ik nu gewoon niet toe?”. En dat kostte mij energie.

Inzichten

Deze case had ik ingebracht om mee te oefenen in een coachsessie met een trainingsacteur. We hebben het gesprek zo’n 4-5 keer geoefend, in verschillende situaties, variërend van een gesprek dat meteen goed verliep tot een gesprek waarbij de ander het niet accepteerde en boos bleef. En daar kwamen interessante inzichten uit.

• Het is belangrijk om dichtbij jezelf te blijven, vanuit je verticale kracht in je lichaam. Dan ben je sterk. Een mooie les van de trainingsacteur.
• Iedereen maakt fouten, er zijn geen perfecte mensen. Van fouten leer je, van fouten wordt het eindresultaat beter.
• “Reframe het”, zei mijn coach. Het gaat niet zozeer om het maken van fouten, maar om het nemen van verantwoordelijkheid voor beslissingen. Je kan hele goede argumenten hebben voor de beslissingen van dat moment, en achteraf inzien dat die argumenten onvoldoende (goed) waren. En dat toegeven, past bij sterk leiderschap.
• Het zorgt er ook voor dat je de ander erkent in de gevoelens (boosheid), problemen, zorgen, die de fout bij de ander heeft opgeleverd. Dat haalt de angel eruit. En als je de ander hierin erkent, kun je samen werken aan oplossingen.
• Erkennen dat het ook anders had gekund of verantwoordelijkheid nemen voor iets dat niet goed is gegaan, betekent niet dat je de slachtofferrol moet innemen, jezelf klein maakt en weggaat uit je kracht. Je geeft toe vanuit je hart, kracht, authenticiteit en vervolgens kijk je samen naar oplossingen.
• En als de ander boos blijft en je excuses niet accepteert, dan is dat aan de ander. Je beslist zelf het moment waarop je kan loslaten en wilt richten op de toekomst, de oplossingen. Ook dat werkt vanuit eigen kracht. De samenwerking kan dan alleen maar mooier worden, want door te zeggen dat je een fout hebt gemaakt, geef je aan dat je de ander vertrouwt, en de ander kan jou vertrouwen doordat hij/zij weet dat als het niet goed gaat, je aan de bel trekt.
• Erkennen dat het ook anders had gekund of verantwoordelijkheid nemen voor iets dat niet goed is gegaan, betekent niet dat je de slachtofferrol moet innemen, jezelf klein maakt en weggaat uit je kracht. Je geeft toe vanuit je hart, kracht, authenticiteit en vervolgens kijk je samen naar oplossingen.
• Ik merkte in het oefenen dat het uitspreken van de woorden “ik heb een fout gemaakt” helemaal niet spannend of moeilijk is. Omdat ik dicht bij mezelf kon blijven en al had bedacht hoe we het konden oplossen, hoe hiermee om te gaan.

Waarom gaf ik niet toe?

Dat had niet zozeer met de situatie zelf te maken, maar met ingesleten patronen door afweermechanismen vanuit ervaringen uit het verleden. Veel mensen maken trauma’s mee, ingrijpende gebeurtenissen, verdrietige situaties. Om de pijn niet meer te hoeven voelen, bouw je afweermechanismen op. Die leidden tot patronen die toen waardevol waren, maar in nieuwe situaties niet. Als je dat inziet en (h)erkent, kun je ze loslaten en nieuwe patronen aanleren.

Ik werd er blij van, rustig van binnen en in mijn hoofd. En in onhandige situaties daarna, merk ik dat ik veel makkelijker kan aangeven “ja, dat was onhandig”. En dat leidt weer tot betere en prettigere samenwerkingen. Prachtig!

Waarom deel ik dit?

Ik stel me kwetsbaar op en dat is niet mijn sterkste kant. Maar ik vermoed dat veel mensen hiermee worstelen. En daarom geef ik graag mee: vraag advies, hulp, of wat je dan ook nodig hebt.
Want… het leven is (als) een oefening. Hoe meer je oefent, hoe beter het wordt 

Met veel dank aan mijn coach en de trainingsacteur.